فوم پلی یورتان یکی از پرکاربردترین مواد پلیمری است. به‌طورکلی ماده پلی یورتان در بسیاری از صنایع کاربر دارد و ویژگی اصلی آن توانایی ظهور در ماهیت‌های مایع و جامد است.
معرفی پلی یورتان ها
پلی یورتان ها اولین بار توسط اوتو بایر در سال ۱۹۳۷ در آلمان کشف شد. پلی یورتان (به انگلیسی: Polyurethane) نام عمومی پلیمرهایی است که دارای پیوند یورتانی می‌باشند. پیوند یورتانی از طریق واکنش افزایشی بین یک گروه ایزوسیانات و یک ترکیب دارای هیدروژن فعال، مثل گروه هیدروکسیل تشکیل شده است. گروه‌های ایزوسیانات به‌شدت واکنش‌پذیر بوده و به همین علت پیشرفت واکنش آن‌ها نیاز به افزایش دما ندارد. (واکنش در دمای محیط صورت می‌گیرد) مهم‌ترین ویژگی این گروه از پلیمرها این است که پس از واکنش، ساختاری پایدار به وجود می‌آید.
خلاصه اینکه، پلی یورتان در اشکال مختلف مانند: فراورده‌های فوم، فیلم، الاستومرها، پودرها، مایعات و امولسیون‌ها قابل‌تولید هستند. به‌طورکلی هر ماده‌ای که دارای هیدروژن فعال باشد می‌تواند در ترکیب ایزوسیانات ها مورداستفاده قرار گیرد و پلی یورتان ها را تولید کند. ه همین دلیل، زمانی که صحبت از پلی یورتان ها می‌شود، می‌توان گفت که گونه‌های بی‌شماری از آن‌ها وجود دارد. با توجه به آنچه گفته شد می‌توان نتیجه گرفت، پلی یورتان ها در موارد گوناگونی مانند: فوم‌های نرم، فوم‌های سخت، الاستومرها، چسب‌ها، روکش‌ها و پایه‌های رنگی بکار گرفته می‌شوند.
فوم پلی یورتان چیست؟
افشانه یا اسپری فوم پلی یورتان رایج‌ترین نوع از این فوم عایق است که در سال ۱۹۴۰ تولید شد و توسط ارتش ایالات‌متحده آمریکا برای استفاده در هواپیماها بکار گرفته شد و در آغاز دهه ۱۹۷۰ به‌عنوان عایق فوم به‌صورت عمومی مورد استفاده قرار گرفت. یکی از کاربردهای فوم پلی یورتان، عایق‌کاری اجسام است. این دسته از مواد شیمیایی از دو ماده اصلی پلی ال و ایزوسیانات که هر دو ماهیت مایع دارند تشکیل شده‌اند. پس از ترکیب، این دو ماده باهم واکنش می‌دهند و به‌صورت فوم گسترش میابند و پس از مدتی جامد می‌شوند. این خشک شدن سریع، باعث ایجاد عایقی نسبتاً دائمی خواهد شد که نه ترک می‌خورد و نه تغییر شکل می‌دهد. اگر فوم فراتر از منطقه موردنظر گسترش بیابد، فوم اضافی را می‌توان به اندازه موردنظر برش داد.
